Mistrzostwa Europy 1997

Na ten sezon czekałem z niecierpliwością. Krzysztof Hołowczyc uzbrojony w dwuletnie doświadczenia i nowy samochód miał przed sobą jeden cel - mistrzostwo Europy.

Pierwsza runda mistrzostw, hiszpański Rajd El Corte Ingles zakończył zaledwie na szóstym miejscu, ale ta impreza od lat zdominowana jest przez miejscowych specjalistów od nawierzchni asfaltowych. O klasie hiszpańskich kierowców niech świadczy fakt, że czterokrotny mistrz świata Juha Kankkunen był tu dopiero trzeci. Następna eliminacja to włoski Rajd Piancavallo - od lat jedna z najlepiej obsadzonych i najtrudniejszych eliminacji w kalendarzu mistrzostw Europy. Szaleńczą jazdę po górskich serpentynach Hołowczyc zakończył na piątym miejscu, co później uzna za jeden ze swych największych sukcesów. W poprzednich 9 latach z zagranicznych kierowców jedynie legendarny Stig Blomqvist uplasował się wyżej - w 1988 roku był czwarty. Piąte miejsca Sivika (1992) i Baroniego (1993) to najlepsze występy zagranicznych kierowców w Piancavallo w latach dziewięćdziesiątych. Następnie przyszło łatwe zwycięstwo w bułgarskiej Albenie i niespodziewane dopiero trzecie miejsce w Rajdzie Polski. Hołowczyc zdominował najważniejszą polską imprezę uzyskując czasy o kilka, a nawet kilkanaście sekund lepsze niż były mistrz Europy Patrick Snijers, ale jeden błąd spowodował prawie 5 minut straty i w efekcie zaledwie trzecie miejsce na mecie. Następny w kolejności był Rajd Deutschland, gdzie w przygnębiającej atmosferze (po wypadku na OS9 w płonącym Subaru zginął pilot Armina Kremera, Sven Behling) Hołowczyc dojechał na trzecim miejscu. Trzecie miejsce Aghiniego w Rajdzie Ypres i zwycięstwo Thiry'ego w Rajdzie Azorów jak i fakt, że obaj kierowcy znaleźli się na liście startowej Rajdu Madery spowodował, że mistrzostwo Europy dla Hołowczyca stanęło nagle pod znakiem zapytania. W zespole Stomil Olszyn-Mobil1 uznano, że nie ma wyjścia i start na Maderze jest konieczny. Pośpiech nie był jednak dobrym doradcą - jedenaste miejsce na Maderze było największą wpadką sezonu. Hołek zrehabilitował się jednak w stu procentach we wspaniałym stylu wygrywając dwa szutrowe rajdy pod koniec sezonu - grecki ELPA Halkidikis oraz Cypr. Zwłaszcza zwycięstwo na wszystkich odcinkach specjalnych Rajdu Cypru (kilka lat później rajd ten zostanie eliminacją mistrzostw świata) przemawiało do wyobraźni. Hołowczyc znokautował takich kierowców jak wielokrotny mistrz Grecji Leonidas Kirkos, wschodząca gwiazda z Finlandii Toni Gardemeister (kilka lat później zostanie fabrycznym kierowcą Seata) czy Rosjanin Siergiej Bałdykow, któremu rad udzielał sam Bruno Thiry. Polak poprawił aż 7 rekordów trasy, w tym niektóre ustanowione zaledwie rok wcześniej przez Armina Schwarza! Najgroźniejszy konkurent do mistrzowskiego tytułu Gianmarino Zenere pogrzebał swoje szanse w Grecji, gdzie dojechał dopiero czwarty. Włoch był przez cały sezon wyraźnie wolniejszy od Hołowczyca, a już zupełnie odstawał od niego na szutrach i na koniec musiał się zadowolić tytułem wicemistrza Europy. W sezonie 1997 po raz drugi rozegrano puchar markowy Trofeo Fiat Cinquecento Sporting - Martini Europa Cup. Podobnie jak przed rokiem w serialu wystartowało wielu obiecujących kierowców z całej Europy. Wystarczy wymienić takie nazwiska jak Cedric Robert (późniejszy kierowca fabryczny Peugeota), Larry Cols, Valter Ballestrero czy Panagiotis Hatzitsopanis (późniejszy mistrz Grecji). Najlepszy z tego grona okazał się Valter Ballestrero. Włoch rozpoczął znakomicie od zwycięstwa w hiszpańskim El Corte Ingles. Potem nie ukończył rajów Piancavallo i Polski (u nas najlepszy był Cedric Robert), a w Deutschlandzie był dopiero czwarty. W drugiej połowie sezonu przyszła jednak seria czterech zwycięstw z rzędu (Madera, Halkidiki, Antibes, Golden Tulip), która dała Włochowi zwycięstwo w całym pucharze. Obowiązki pilota na prawym fotelu rajdówki Ballestrero podzielili między siebie Nicola Arena i Giovanni Bernacchini. Na drugim miejscu uplasował się Niemiec Karl Heinz Kling, a trzeci był Arnold van der Smeede z Holandii.

Krzysztof Hołowczyc - droga do tytułu


• Rajd El Corte Ingles (Hiszpania, współczynnik 20) - VI miejsce
• Rajd Piancavallo (Włochy, wsp. 20) - V
• Rajd Albena (Bułgaria, wsp. 20) - I
• Rajd Polski (Polska, wsp. 20) - III
• Rajd Deutschland (Niemcy, wsp. 20) - III
• Rajd Madery (Portugalia, wsp. 20) - XI
• Rajd ELPA Halkidikis (Grecja, wsp. 20) - I
• Rajd Cypru (Cypr, wsp. 20) - I

Jarosław Zagórny
www.rallymadness.prv.pl

Klasyfikacja końcowa ME 1997
1	Krzysztof Hołowczyc	Subaru Impreza 555	1960 pkt
2	Gianmarino Zenere	Subaru Impreza 555	1100
3	Bruno Thiry	Ford Escort RS Cosworth / Subaru Impreza 555	1040
4	Andrea Aghini	Toyota Celica GT-Four	965
5	Andrea Dallavilla	Subaru Impreza 555	850
6	Siergiej Bałdykow	Ford Escort RS Cosworth	740
7	Patrick Snijers	Ford Escort WRC	675
8	Gianfranco Cunico	Ford Escort RS Cosworth	635
9	Matthias Kahle	Toyota Celica GT-Four	620
10	Jesus Puras	Citroen ZX 16V	600